Konflikt między Republiką Czeską a Polską nie jest niczym dziwnym. Przeciwnie – powinniśmy się spodziewać bardzo wielu kolejnych tego rodzaju wydarzeń.
Dla Rosji Polska to wciąż „bliska zagranica”. W odwiecznej mentalności rosyjskich polityków każde terytorium, które kiedyś należało do ich imperium, jest już „oznakowane jako należące do Rosji”. Wyjątek mogą zrobić co najwyżej dla Niemców, którzy o Europie środkowej myślą w bardzo podobny sposób. Od średniowiecza żywią przekonanie o swoim posłannictwie panowania nad środkowo – wschodnią Europą. Tzw. Mitteleuropa to istota niemieckiej geopolityki. To fundament myślenia wszystkich niemieckich sił politycznych. W postaci rozłożonego na szczegóły programu sformowany został ponad sto lat temu, ale przyświecał Niemcom od średniowiecza i po dziś dzień nie przygasł ani odrobinę.
Nic równie mocno nie bulwersuje zarówno Moskwy, jak i Berlina tak bardzo, jak perspektywa powstania w środku Europy jakiegoś podmiotu, nad którym stolice te nie posiadałyby kontroli. A wstępny akces do projektu, zwanego Międzymorzem, zgłosiło aż dwanaście państw od Estonii po Serbię. Zaczęły powstawać drogi ekspresowe, mające połączyć Bałtyk z Morzem Czarnym i Adriatykiem. Prezydent Donald Trump zaoferował miliard dolarów na ułożenie wzdłuż nich także rurociągów, gazociągów, sieci energetycznych. Mogą jednak powstać i bez amerykańskich pieniędzy. Wzrost gospodarczy w tej części kontynentu jest w ostatnich latach najwyższy. Polska rozwija się tak szybko, jak nigdy dotąd, Rumunia zmieniła się nie do poznania, inwestycje węgierskie zbliżają je do wielkiego gospodarczo – cywilizacyjnego skoku.
Dlatego konflikty między państwami budującymi Międzymorze będą i to coraz liczniejsze. Zbyt bardzo ten projekt jest nie w smak Rosji i Niemcom, żeby mogło być inaczej.
Artur Adamski
