Myślę, że ważnym źródłem poetyckich i muzycznych inspiracji są książki, które przeczytaliśmy, filmy, które obejrzeliśmy i piosenki, które nas zachwyciły – mówi Roman Kowalczyk w rozmowie z Albertem Łyjakiem.
Wydałeś swoją autorską płytę „Roman Kowalczyk. Moje piosenki”. Co było inspiracją?
Płyta ukazała się tuż przed pandemią koronawirusa. To płyta autorska, wszystkie teksty i prawie wszystkie kompozycje są moje. Na dwóch krążkach CD znajduje się 27 piosenek, które śpiewam i cztery poematy, które czytam. Pochodzą one z różnych lat. A inspiracja? Cóż, pragnienie pisania i śpiewania bierze się z chęci sprawiania słuchaczom radości i przyjemności, dostarczania emocji i wzruszeń. Tematów dostarcza życie, które pisze najlepsze scenariusze, reszta to wyobraźnia. Przychodzą chwile, gdy – czasem nie wiedzieć czemu – dopada nas nieodparta ochota napisania wiersza czy skomponowania piosenki. Natchnienie przychodzi nagle i nie jest na zawołanie. Nie tworzę piosenek, bo mi ktoś każe, bo zobowiązuje mnie kontrakt i termin koncertu, bo trzeba coś koniecznie nagrać. Piszę i komponuję, gdy serce zabije mi mocniej. Wtedy słowa same przychodzą. Myślę, że ważnym źródłem poetyckich i muzycznych inspiracji są książki, które przeczytaliśmy, filmy, które obejrzeliśmy i piosenki, które nas zachwyciły. Moje źródła to szczególnie twórczość Mariana Hemara, Stanisława Grzesiuka, Kabaretu Starszych Panów, Wojciecha Młynarskiego, Agnieszki Osieckiej, Marka Grechuty, Bułata Okudżawy, Aloszy Awdiejewa, Jana Pietrzaka… Zacząłem grać na gitarze w latach 80., gdyż chciałem śpiewać antykomunistyczne piosenki i ballady jak bardowie „Solidarności” Jacek Kaczmarski i Jan Krzysztof Kelus. Później odkryłem inne muzyczne światy, szczególnie „krainę łagodności” kreśloną gitarą i piórem.
Piosenki są bardzo osobiste, a do tej pory znaliśmy Cię raczej z wykonywania patriotycznych utworów, dlaczego tym razem jest inaczej?
Od wielu lat razem z Krzysztofem Żesławskim, gitarzystą Wolnej Grupy Bukowina i nauczycielem muzyki w LO nr XVII im. A. Osieckiej we Wrocławiu, dawaliśmy w szkołach i kościołach koncerty piosenek i ballad solidarnościowych. Z okazji Święta Niepodległości 11 Listopada oraz Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych wielokrotnie prowadziłem wspólne śpiewanie patriotycznych utworów. Kolejne piosenki okraszałem historycznymi komentarzami, a Krzysztof akompaniował. Mam nadzieję, że po ustąpieniu pandemii wrócimy do występów podczas patriotycznych wieczorów. Śpiew, szczególnie wspólny, porusza i łączy. Wiąże emocjonalnie z Polską i polskością. Na koncertach i podczas wspólnego śpiewania prezentujemy piosenki i pieśni różnych autorów, płyta „Roman Kowalczyk. Moje piosenki” zawiera zaś moje własne utwory z różnych lat, jest zapisem obserwacji i fascynacji oraz emocji i przeżyć. Piosenki autorskie mają to do siebie, że są prawdziwe, każda ma swoją historię. W każdej odnaleźć można cząstkę autora. Postanowiłem zebrać i nagrać swoje piosenki, aby bawiły i wzruszały słuchaczy. To także realizacja mojego marzenia – który twórca, choćby amator, nie marzy o wydaniu swoich utworów?!
O czym są Twoje piosenki?
Moje piosenki są o życiu, które jest wielobarwne i słodko-gorzkie. O ludziach, ich przygodach i przeżyciach. O Polsce, naszej Ojczyźnie. Każdy utwór ma swoich bohaterów, każde słowo, choćby żartobliwe, coś znaczy i coś ze sobą niesie. Na pierwszym CD umieściłem ballady romantyczno-liryczne, dominują tu piosenki o miłości, czyli o tym, co w życiu najważniejsze, poważne i lżejsze, z zacięciem kabaretowym. Na drugim CD znajdzie słuchacz trochę bluesa i country, kilka refleksyjnych utworów o wędrowaniu i samotności, piosenki więzienne, o Wrocławiu, a także patriotyczne. Te ostatnie dobitną puentą wieńczą płytę. Mam nadzieję, że każdy znajdzie coś dla siebie i moje piosenki spodobają się słuchaczom.
