Wiemy dobrze, jak ważne jest wychowanie i wysiłek wkładany w kształtowanie nowego pokolenia. Często spotykamy się jednak z określeniem, niestety w negatywnym znaczeniu: „Jaki ojciec, taki syn”, w kontekście źle zachowującego się młodego człowieka. Znając postępowanie i życiorys ojca, może być w tym sporo prawdy, ale musimy także wziąć pod uwagę, że może to oznaczać coś zupełnie przeciwnego. „Jaki ojciec, taki syn” to z pewnością też owoc wysiłku wychowawczego rodzica, przykładu towarzyszenia ojca synowi.
W tym z pewnością jest przekazanie wartości i postaw, które później będą określały młodego człowieka jako wartościowego, pracowitego, odpowiedzialnego, z szacunkiem i z godnością odnoszącego się do kobiet, jak również do osób słabszych. „Jaki ojciec, taki syn” – obaj gotowi podjąć trud, aby zachować to, co dobre, i nie iść na skróty, po trupach. Bo czyż do tego nie prowadzi postawa mężczyzn, którzy w imię wygodnictwa i rozwoju swojej kariery zgadzają się na śmierć swojego nienarodzonego potomstwa? Ojcostwo to nie tylko kwestia fizycznego przekazania życia, lecz także duchowości, dlatego ja sam jako kapłan czuję się nie tylko ojcem tych uratowanych od aborcji dzieci, które dzięki działaniom Fundacji Małych Stópek zostały ocalone od zagłady. Mam świadomość odpowiedzialności za swoje słowa i czyny, które w jakimś stopniu mają wpływ na otaczające mnie osoby. Występuję przecież nie tylko w imieniu Kościoła, lecz także, na co szczególnie zwracam uwagę, używam funkcji prorockiej, do której zostałem namaszczony w dniu święceń. Tam, gdzie moje słowa i czyny nie są od Kościoła i od Pana Boga, należy się moje „przepraszam”, co polecam i innym księżom, którzy, jak mi się wydaje, w sposób nieodpowiedzialny używają swojej funkcji kapłańskiej. Wówczas nie wychowują swoimi słowami i czynami do tego, co ojciec powinien przekazać swoim dzieciom.
