Każdy rodzic chce dla swojego dziecka jak najlepiej. Stosujemy różne metody wychowawcze, które ostatecznie mają pomóc nam ukształtować dziecko na dorosłego i odpowiedzialnego człowieka, przyszłego męża, żonę. Rodzice mają najlepsze intencje, lecz czasami ich wysiłki nie przynoszą spodziewanego rezultatu. Co zatem zrobić, aby wychować empatycznie i mądrze własne dziecko?
Empatycznie i mądrze – to bardzo szerokie pojęcia, które tak naprawdę wielu z nas może zinterpretować w dowolny sposób. Empatia to zdolność rozpoznawania i współodczuwania stanów emocjonalnych innych osób. To umiejętność wyobrażenia sobie uczuć i stanu psychicznego drugiej osoby. Empatia ściśle wiąże się z kształtowaniem osobowości i dojrzałości emocjonalnej w młodym wieku. Osoby empatyczne są świadome uczuć innych, potrafią wczuć się w problemy innych osób oraz cechują się wysoką wrażliwością na krzywdę ludzką. Z kolei brak empatii rodzi obojętność, agresję oraz brak zdolności rozwiązywania konfliktów. Aby umieć rozpoznać stany emocjonalne innych osób, musimy wpierw nauczyć nasze dziecko zidentyfikować własne emocje i uczucia. Warto więc poznać wspierające zachowania, które każdego dnia powinniśmy wcielać w życie.
Po pierwsze, rozmawiaj o uczuciach – niestety nauka relacji międzyludzkich, jedna z najbardziej praktycznych i stosowanych w życiu codziennym umiejętności jest zupełnie lekceważona w dzisiejszym programie nauczania. Jeśli więc jako rodzice nie odrobimy zaległej lekcji z istoty uczuć i emocji w życiu każdego człowieka, możemy liczyć jedynie, że samo poprzez własną intuicję będzie się mierzyć z burzą hormonów, która go w przyszłości czeka. Kluczem do nauki o relacjach jest akceptacja uczuć danej osoby, jego stanów emocjonalnych i poświęcenie czasu na rozmowę o tym, co boli lub cieszy naszą pociechę. Jeżeli dorosły szanuje stany emocjonalne dziecka, dziecko uczy się również szacunku do osoby dorosłej, bo ona sama okazuje mu szacunek.
Po drugie, czytaj mądre książki – książki są skarbnicą wiedzy. Mądre bajki uczą dzieci odpowiedzialności, pozytywnych wzorców, zaangażowania, a jednocześnie wzbogacają ich słownictwo, elokwencję i poszerzają horyzonty. Poprzez tzw. aktywne czytanie, czyli zadawanie pytań dziecku w trakcie lektury na temat jego odczuć wobec danej sytuacji skłaniamy także dziecko do refleksji nad emocjami i uczuciami bohaterów. Codzienne czytanie dziecku dla przyjemności może zaspokoić wiele potrzeb emocjonalnych, wesprzeć rozwój psychiczny, intelektualny, społeczny, może przynosić dzieciom ogromną radość i pozostawiać wspaniałe wspomnienia. To także bardzo ważna czynność warunkująca szkolenie inteligencji emocjonalnej
Po trzecie, stawiaj wymagania – dzieci potrzebują jasno wytyczonych granic, aby nauczyć się wybierać między dobrem a złem. Stawianie dziecku wymagań i jednocześnie bycie konsekwentnym w ich realizacji pomoże mu przygotować się w funkcjonowaniu w społeczeństwie w życiu nastoletnim, jak i dorosłym.
Po czwarte, ucz ofiarności – w świecie do bólu praktycznym i zmaterializowanych bardzo łatwo popaść w egoizm, chory konsumpcjonizm i skupienie się wyłącznie na realizacji własnych potrzeb. Zwłaszcza dziś, gdy stawianie dziecka w centrum i jego pragnień może w naturalny sposób zamknąć jego serce na innych. Dlatego od najmłodszych lat uczmy dzielenia się – rzeczami, czasem, swoimi umiejętnościami na rzecz bardziej potrzebujących. Zaangażujmy się razem z dzieckiem w wolontariat, a nawet rozważmy przyjęcie adopcyjnego dziecka.
Po piąte, bądź obecny – obecność to rozmowa, to poznawanie serca i potrzeb naszego dziecka, a także dzielenie się własnymi odczuciami i stałe motywowanie do podejmowania nowych wyzwań. Praca może zagłuszyć potrzebę bliskości rodziców przy ich dzieciach. Jeśli więc nie zawalczymy o bycie razem z nimi w ich codzienności, szybko możemy stracić autorytet, zaufanie i doraźny kontakt.
Czy starasz się wychowywać dziecko w duchu powyższych zasad? Jeśli nie, zastanów się, czy wprowadzenie w życie kilku z wyżej wymienionych rad mogłoby zmienić wychowanie waszych dzieci ku lepszemu.
