Wychowanie dziecka to długi proces, który jednak wymaga wzajemnego zaangażowania ze strony rodziców, jak i dzieci. Trudno jest nam sobie wyobrazić sytuację, kiedy dziecko osiąga satysfakcję z wykonywania rzeczy, do której jest zmuszany. Zupełnie inaczej może wyglądać wykonywanie tego samego zadania wspólnie z rodzicami, którzy dają przykład i swoją postawą motywują dzieci, pociągają je ku wartościom. Pokazanie dziecku, że dom to wspólne dobro, o które wszyscy powinni dbać, może spowodować, że nauka może być przyjemnością, a zabawa może rozwijać. Dziecko najwięcej chłonie poprzez przykład i czerpanie ze wzorców.
Współpraca i przymus
Nie jest łatwo gotować, sadzić kwiaty, czy naprawiać rower z maluchem, który o wszystko pyta, wszystkiego dotyka, jest zainteresowany niemal całym światem. Jednak warto poświęcić czas na pokazywanie świata i pracę z dzieckiem, gdyż wyda to niesamowite owoce w przyszłości. Ciężko sobie wyobrazić, że chłopak, który od dziecka był zaangażowany w prace domowe, nie będzie sam umiał ugotować obiadu, nastawić prania, czy wymienić koła w samochodzie. Właśnie dzięki współpracy z rodzicami rodzi się tak zwana zaradność życiowa. Są także sytuacje, kiedy trzeba dziecko przymuszać do zrobienia niektórych rzeczy, kiedy widzimy już, że dąży do zrobienia sobie krzywdy albo to co robi bez przymusu nie prowadzi do rozwoju. Przymus, który ochrania dziecko buduje wówczas poczucie bezpieczeństwa.
Samodzielność
Istotne jest, aby dziecko umiało wykonać poszczególne czynności samodzielnie. Czasami wystarczy po prostu nie mieszać się w jego działania, poczekać, zaufać i obserwować. To że robi coś inaczej, nie znaczy, że to go nie rozwija, gdyż w ten sposób buduje swoją samodzielność. Trzeba trwać przy dziecku, jednak stale nie narzucać mu swoich pomysłów, rozwiązań i utartych schematów. Na tym także polega współpraca, że możemy po prostu czasami oddać komuś możliwość podejmowania decyzji.
Tworzenie więzi
Poprzez współpracę zacieśniają się więzi miłości między rodzicami a dziećmi. Wszystko, co robimy razem jest niejako budulcem ich relacji, tworzy wspólne wspomnienia, a przede wszystkim umacnia autorytet rodziców i szacunek ku nim. Dzieci, które widzą jak rodzice pracują i pomagają im w tej pracy, mogą wówczas docenić jej wartość, gdyż widzą towarzyszące temu owoce. To także sprzyja wychowaniu do odpowiedzialności, którą nabyć można przez zrozumienie czym są obowiązki, komu służą i dlaczego konieczne jest ich wykonywanie. Dzieci nauczone współpracy będą miały także większą łatwość w nawiązywaniu relacji i podjęciu pracy na rzecz wspólnoty czy dobra ogółu. Będą potrafiły pracować w grupie, a może nawet posiądą umiejętność zarządzania nią. Wszystko, co robimy razem daje zdecydowanie więcej radości i satysfakcji.
Współpraca jest niezwykle cenną umiejętnością, która wzbudza twórczość i rozwój – zarówno dla dzieci, jak i rodziców. Jednak w niektórych sytuacjach nie możemy także wykluczyć z wychowania przymusu, który może okazać się nieodzowny w wielu aspektach wychowania dziecka.
