Na temat Kościoła powszechnego krąży wyjątkowa ilość półprawd, nieporozumień, stereotypów a często także – cynicznie produkowanych i nagłaśnianych oszczerstw.
Kwestię kilkudziesięciu tych powtarzających się najczęściej podejmuje książka Karla Keatinga „W co wierzą katolicy. 52 wyjaśnienia powszechnych nieporozumień na temat wiary katolickiej”. W sposób zwięzły, jednoznaczny a zarazem ciekawy rozwiewa ona kilkadziesiąt najczęstszych wątpliwości, dotyczących religijnej doktryny, katolickiej obrzędowości i codzienności. Obala też wiele dość powszechnie krążących mitów i przekłamań. Pozwala zrozumieć fundamenty wiary, istotę liturgii, treść najważniejszych praw rządzących Kościołem. Kto dotąd nie był pod wrażeniem spójności katolickiej antropologii, filozofii czy nauki społecznej – będzie po lekturze tej książki. Znający ją będą też stanowili ciężki orzech do zgryzienia dla wojujących ateistów czy agitatorów najbardziej agresywnych sekt.
Tę znakomitą książkę czyta się świetnie a jej znajomość niweczy wiele wyobrażeń błędnych a z jakichś przyczyn ciągle funkcjonujących, często z rozmysłem upowszechnianych i ugruntowywanych. Wyposaża w intelektualny oręż, mogący skutecznie odpierać ataki najbardziej agresywnych polemistów. Autorem jest Amerykanin, stąd pewien niedosyt pozostawia nieobecność tych „maczug”, którymi bez pardonu okłada się konkretnie naszych, polskich kapłanów. A przydałoby się przecież podobne kompendium, wyjaśniające choćby bez końca eksploatowany temat Funduszu Kościelnego. Próżno prawdy o nim szukać w źródłach w rodzaju Wikipedii a do wydanych w niskich nakładach książek Petera Rainy o konfiskatach setek kościelnych nieruchomości i obozach koncentracyjnych, w których w 1953 roku rządzący w Polsce komuniści uwięzili tysiące sióstr zakonnych, dotrą przecież nieliczni. Prawda jest taka, że po latach ówczesnych masowych grabieży i terroru polski Kościół rzymsko – katolicki do dziś odzyskał jedynie 44% swojej własności. Setki siedzib zgromadzeń czy domów parafialnych nie zostały oddane do dzisiaj. To z tej przyczyny, na fali „odwilży” roku 1956 zostało zawarte porozumienie z rządzącymi PRL-em, na mocy którego w zamian za dokonaną grabież o wprost gigantycznej skali ułamkiem promila rekompensaty stały się np. zdrowotne świadczenia dla polskiego duchowieństwa. Trudno oczekiwać, by najlepsze nawet pióro, ale piszące za oceanem, wyjaśniało także tę historię. Książka, która takie właśnie fakty by wyjaśniała, też byłaby nam ogromnie przydatna. Może powstanie pod skrzydłami niezawodnego wydawnictwa Biały Kruk?
Artur Adamski
