Mój świat – Natalia Stachów

Lubię odgłos ciszy, w moim małym świecie.
I ten zapach trawy, po koszeniu w lecie.
Nie mam telewizji, radia – też nie słucham.
Na „lewackie” krzyki, wolę zostać głucha.
Czasem na Onecie, czytam wiadomości,
Lecz ten ogrom głupot, tylko mnie rozzłości.
Posprzątałam „Fejsa”, „Messka”, Instagrama,
By mnie nie drażniła, czyjaś twarz niechciana.
Jest mi teraz lepiej, w moim małym świecie!
Tylko Zaproszeni, do niego wejdziecie…
Wreszcie czuje spokój. Widzę małe rzeczy.
Cieszą mnie drobnostki. Mój śmiech, smutki leczy.
Lubię siedzieć w domu, z mężem, z dzieciakami.
Będąc częściej razem, więcej szczęścia mamy!
Bo Rodzina dla mnie – to jest Coś Ważnego!
Bycie Żoną, Matką, nie jest dla każdego.
Teraz jeszcze bardziej rzuca się to w oczy.
Zwłaszcza ten „strajk kobiet”, mega mnie zaskoczył!
Ta postawa „matek”, rządnych zabijania!
Gdzie się w nich podziała potrzeba kochania?…
Przytulania? Dbania? Może poświęcania…???
Sprzątnę jutro ogród, obiad ugotuję,
Później może sobie trochę porysuję…
Lubię takie życie. Cenię swe wartości.
Wierzę w Boga, w miłość do późnej starości.
Jestem stale wdzięczna – za to- co dostałam.
Rodząc się, niczego przy sobie nie miałam.
Teraz mam rodzinę! I twarde zasady,
Których żaden cwaniak, złamać nie da rady!
Za nic nie zmierzam zmieniać mego świata.
To – w co wierzę – sprawia, że jestem bogata!
A tym, którzy radzą mi porządek nowy,
Sugeruję leczyć ich zboczone głowy!
Ja zaś uśmiechnięta, w moim zacnym świecie,
W moherowym będę, chodziła berecie!
Będzie mi w nim ciepło, mięciutko i miło.
Będzie mi w nim dużo bezpieczniej się żyło…
Głowę mi ochroni, przed tymi kłamcami,
Co chcą wciąż sterować, moimi myślami.

Natalia Stachów