Uratowała ich Maryja. Wielu Libańczyków jest o tym przekonanych. Uciekli się do niej, kiedy 4 sierpnia ogromna eksplozja 2750 ton azotanu amonu składowanego w porcie wstrząsnęła Bejrutem, powodując śmierć prawie 200 osób i rany u ok. 6800 osób. Sądzą, że gdyby nie Najświętsza Panienka, śmiertelne żniwo byłoby dużo większe.
Siostrzyczki Maria i Rafaelle Calamy w dniu eksplozji przebywały w salonie handlowym ze starszą siostrą Amelie. Siła eksplozji powaliła je na ziemię. Ich starsza siostra krzyczała, by udały się na parking. Dziewczynki zrobiły to, a potem – spanikowane i pełne obaw o rodziców – chwyciły za różańce i zaczęły się modlić. I wtedy znalazły rodziców – całych i zdrowych.
Najświętszą Panienkę wezwał na pomoc również pewien mężczyzna mieszkający 400 m od portu. Właśnie wrócił do domu, kiedy na skutek wybuchu szklana fasada jego domu rozleciała się na kawałki, a potężny podmuch odrzucił go trzy metry do tyłu. Zdążył tylko krzyknąć „Ya Adra!” („O, Najświętsza Dziewico!”). Po chwili wstał. Był pokrwawiony, ale żył. Zaczął szukać żony i dzieci. Spodziewał się najgorszego, ale okazało się, że nie ucierpieli. Uznał to za cud. „To było tak, jakby niewidzialna ręka uchroniła ich od latających wszędzie odłamków – wyznał, dodając: – Nigdy modlitwa Salve Regina nie wydawała mi się tak prawdziwa jak w tym momencie”.
Pewna kobieta opowiedziała o swojej mamie, która jak co dzień siedziała o godz. 18.00 w swoim fotelu i odmawiała różaniec. Eksplozja całkowicie zniszczyła jej dom, a jej… nic się nie stało.
Wideo ze świadectwami tych i trojga innych Libańczyków (w wersji francuskiej) – zrealizowane we współpracy z młodymi libańskimi katolikami Adeline Khouri i Ethienem Salameh – zostało opublikowane przez Vatican News. Można je zobaczyć na stronie internetowej: vaticannews .
