Zmarł Profesor Marian Zembala. Brak mi słów, żeby we właściwy sposób wyrazić smutek i żal.
Odszedł wybitny Polak i jednocześnie człowiek światowego formatu. Nestor polskiej kardiochirurgii i wielki patriota. Oddany nie tylko swoim pacjentom w Zabrzu, ale gotowy służyć całej Polsce. Dlatego nie wahał się brać na siebie obowiązków w służbie publicznej. Swoją wiedzą i doświadczeniem dzielił się nie tylko z kolegami i uczniami w Śląskim Centrum Chorób Serca. Jako minister zdrowia i człowiek zatroskany o dobro wspólne zawsze służył radą Polsce.
Miałem to szczęście i zaszczyt, że poznaliśmy się osobiście. Spotkaliśmy się wielokrotnie w Zabrzu, gdzie z dumą prezentował osiągnięcia zespołu Centrum Chorób Serca. Nie po to, by się chwalić, ale po to by dawać wzór innym. Zawsze byłem pod ogromnym wrażeniem jego wiedzy, pasji i charyzmy. Takich ludzi spotyka się raz na całe życie.
Panie Profesorze, dziękuje za wszystko. Dziękuję w imieniu Polski i dziękuję w swoim własnym imieniu. Obiecuję, że nie stracimy z oczu horyzontu, który Pan dla nas wyznaczył.
