W ostatnich dniach we wszystkich mediach powtarzane jest nazwisko przewodniczącej Kongresu USA, Nancy Pelosi w związku z jej wizytą na Taiwanie. Jej podróż do kilku krajów Azji – Malezji, Singapuru, Południowej Korei oraz Japonii nie spotkałaby się z tak wieloma komentarzami, gdyby nie przyleciała również do Taiwanu.
Chiński rząd uważa tę ośmiomilionową wyspę za swoje terytorium, dlatego każda wizyta przedstawicieli amerykańskiego rządu jest wyzwaniem dla autorytarnej komunistycznej władzy Pekinu. Znawcy polityki Azji wypowiadali się na okrągło, cytując również opinię prezydenta Joe Bidena, który prezentował bierną postawę wobec Chin i obawiał się niepotrzebnej prowokacji ze strony trzeciej osoby w państwie, Nancy Pelosi.
Ale pomimo tych licznych wypowiedzi, nie wiemy o niej zbyt wiele. Od 35 lat reprezentuje ona z ramienia Partii Demokratycznej 12. Okręg Wyborczy Kalifornii, urocze miasto San Francisco. Jako wybitna i prężna kongresmenka, została wybrana po raz pierwszy na przewodniczącą Kongresu USA w roku 2007, przechodząc do historii jako pierwsza kobieta na tej ważnej pozycji. W roku 2019 jako pierwsza osoba od sześćdziesięciu lat została ponownie wybrana na to ważne stanowisko. Za rządów Baraka Obamy przyczyniła się do wprowadzenia w życie Affordable Care Act (Dostępna Opieka Zdrowotna) oraz innych ustaw pomagających zwykłym ludziom. Jest poplecznikiem środowiska LGBT, które od dziesiątek lat ma swoją kolebkę w ultraliberalnym San Francisco. Jej pasją jest również ochrona środowiska i walka o politykę klimatyczną. Jest odpowiedzialna za wprowadzenie kilku ważnych klimatycznych ustaw: w 2007 roku o podwyższonej wydajności samochodów, a w 2009 roku o czystej energii. W zeszłym roku patronowała przeprowadzeniu największej w historii USA inwestycji o wartości pół tryliona dolarów USA, mającej na celu przejście kraju do korzystania z odnawialnych i czystych źródeł energii. Gospodarcze efekty tej ustawy są negatywne, o tym rozprawiają ekonomiści, ale tutaj chcemy pokazać tylko poglądy tej ważnej polityk USA.
Polityczną pasję Nancy Peolsi odziedziczyła po ojcu, który przez dwanaście lat był burmistrzem miasta Baltimore na wschodnim wybrzeżu, nota bene będącego również kolebką liberalizmu. Edukację odbyła w Waszyngtonie, w Trinity College. Jej mąż Paul Pelosi to milioner z San Francisco. Mają pięcioro dzieci oraz dziewięcioro wnuków.
Widziałam Nancy Pelosi kilka razy w Waszyngtonie – jest drobną, niewysoką kobietą, ale emanuje z niej siła i stanowczość.
Jej wizyta na Tajwanie nie była pierwszą kontrowersyjną podróżą do Azji. W roku 1991 dwa lata po tragedii na Tiananmen Square, pojechała do Pekinu i rozwinęła na tym placu długi czarno-biały baner z napisem: Dla tych co umarli dla demokracji. Jest więc wieloletnią obrończynią praw człowieka, zna wyzwania totalitaryzmu w Chinach i nie obawia się nie tylko o nich mówić, ale też pokazywać światu, co powinien robić, aby to zmienić. Biały Dom zdaje sobie z tego sprawę, zmieniając ton swoich oficjalnych komentarzy z krytyki do aprobaty jej wizyty na Tajwanie. Wiedzą o tym również politycy przeciwnego obozu republikańskiego, którzy niemal wszyscy poparli jej wizytę i spotkania z prezydent Taiwanu. Było to pokazanie Chinom twardej polityki, której niestety brakuje w przekazie prezydenta Joe Bidena.
Nieugięta postawa Nancy Pelosi jako wytrawnego i długoletniego polityka, jest godna podziwu. Ale też trzeba sobie zdawać sprawę, że jest ona w stanie przeprowadzić w kongresie USA kontrowersyjne ustawy, które nie od razu przyniosą zmianę klimatu albo poprawę praw człowieka w krajach totalitarnych. Jako żona milionera w liberalnej Kalifornii trochę za mało dostrzega prawdziwe problemy ludzi w USA.
