Cud, którego doświadczyła Cueva, wydarzył się już po jej przyjeździe do USA. „Mieszkam obecnie na wsi, w stanie Maryland. Pewnego wieczoru, a właściwie nocą, bo już było ciemno, prowadziłam samochód, przejeżdżając przez dość spokojne miasteczko, spokojną drogą, praktycznie bez aut. Nagle na drodze z ograniczeniem prędkości do 30 mil/h pojawił się z boku samochód pędzący w moim kierunku z prędkością ok. 70-80 mil/h. Działo się to tak szybko, że nie byłam w stanie nic zrobić: ani zwolnić, ani przyśpieszyć, więc uderzył we mnie z całym impetem. Pamiętam jednak, że nagle, gdy zobaczyłam, jak rozpędzone auto zbliża się do mojego samochodu, nie wiadomo skąd pojawiła się w mojej głowie myśl: «Ojcze Michale i Zbigniewie, ratujcie mnie!» – wyznaje kobieta. – Właściwie to krzyknęłam w ten sposób, wzywając ich na pomoc. Potem pamięta tylko, że otworzyłam oczy i nie widziałam niczego poza tym, że siedzę w kompletnie zniszczonym samochodzie. Chwilę potem podbiegł do mnie jakiś mężczyzna, który z przerażeniem w oczach zobaczył mnie płaczącą i zapytał, jak się czuję. I po chwili, patrząc na mnie, dodał: «Nie mogę uwierzyć, że nic ci się nie stało!». Potem przyjechała policja i każdy powtarzał to samo, że to jakiś cud. Zabrano mnie jednak do szpitala, ale i tam stwierdzono, że naprawdę nic mi nie jest. Prześwietlano mnie, szczegółowo badano i nic. Absolutnie nic! Karoseria mojego samochodu została zupełnie zniszczona, wszystkie szyby powypadały, a ja cała i zdrowa!” – dodaje.
Opr. na podstawie materiałów Biura Promocji Kultu bł. Michała Tomaszka i bł. Zbigniewa Strzałkowskiego
