Zgodnie z art. 22 kodeksu postępowania cywilnego „w sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a jeżeli świadczenia trwają krócej niż rok – za cały czas ich trwania”.
Powołany przepis nie znajduje zastosowania w przypadku, gdy powód dochodzi wyłącznie zaległych świadczeń za okres poprzedzający wniesienie pozwu. Zatem jeśli dochodzisz pozwem zapłaty zaległego czynszu najmu art. 22 kodeksu postępowania cywilnego, nie znajdzie zastosowania, lecz art. 19 kodeksu postępowania cywilnego.
Natomiast w sytuacji, gdy powód dochodzi takich świadczeń zaległych obok prawa do świadczeń powtarzających się, to należy doliczyć do wartości przedmiotu sporu obliczonej zgodnie z art. 22 kodeksu postępowania cywilnego, wartość świadczeń zaległych. Dochodzi wówczas do kumulacji roszczeń w rozumieniu art. 21 kodeksu postępowania cywilnego (tak:. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 1981 roku, sygn. akt III CZP 69/80).
