1) przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów;
2) prowadzenie innych rachunków bankowych;
3) udzielanie kredytów;
4) udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw;
5) emitowanie bankowych papierów wartościowych;
6) przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych;
7) wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.
Czynnościami bankowymi są również następujące czynności, o ile są one wykonywane przez banki:
1) udzielanie pożyczek pieniężnych;
2) operacje czekowe i wekslowe oraz operacje, których przedmiotem są warranty;
3) świadczenie usług płatniczych oraz wydawanie pieniądza elektronicznego;
4) terminowe operacje finansowe;
5) nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych;
6) przechowywanie przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych;
7) prowadzenie skupu i sprzedaży wartości dewizowych;
8) udzielanie i potwierdzanie poręczeń;
9) wykonywanie czynności zleconych, związanych z emisją papierów wartościowych;
10) pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym.
Nadto zgodnie z art. 6 ustawy prawo bankowe poza wykonywaniem czynności bankowych wskazanych powyżej, banki mogą:
1) obejmować lub nabywać akcje i prawa z akcji, udziały innej osoby prawnej i jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych;
2) zaciągać zobowiązania związane z emisją papierów wartościowych;
3) dokonywać obrotu papierami wartościowymi;
4) dokonywać, na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem, zamiany wierzytelności na składniki majątku dłużnika;
5) nabywać i zbywać nieruchomości;
6) świadczyć usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych;
6a) świadczyć usługi certyfikacyjne w rozumieniu przepisów o podpisie elektronicznym, z wyłączeniem wydawania certyfikatów kwalifikowanych wykorzystywanych przez banki w czynnościach, których są stronami;
7) świadczyć inne usługi finansowe;
8) wykonywać inne czynności, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego.
A zatem jak wynika z powyższego ustawa prawo bankowe nie przewiduje możliwości pełnienia przez bank roli ubezpieczającego, tj. zawierania przez bank umowy ubezpieczenia na rzecz ubezpieczonego. Ubezpieczenie na cudzy rachunek ma w praktyce zastosowanie najczęściej w przypadku ubezpieczania przez banki ich klientów związku z udzielonym kredytem czy prowadzeniem rachunku bankowego, ubezpieczenia przez organy samorządu zawodowego członków tego samorządu, ubezpieczenia przez przewoźnika czy spedytora przewożonych towarów, ubezpieczania przez korzystającego rzeczy oddanej w leasing, czy umów zawieranych przez komisanta co do rzeczy oddanych mu do sprzedaży. Motywem zawarcia takiej umowy jest szczególna relacja ubezpieczającego do ubezpieczonego, bowiem ubezpieczającemu zależy na zachowaniu cudzego interesu majątkowego lub też jest on zobligowany do dbałości o zachowanie tego interesu. Ubezpieczający realizuje w ten sposób własny interes, bowiem w sytuacji, kiedy ubezpieczony poniesie szkodę, odszkodowanie z tego tytułu wypłacone mu zostanie przez ubezpieczyciela i ubezpieczony nie będzie dochodził stosownego odszkodowania od ubezpieczającego (podobnie Z. K. Nowakowski, W. Wąsiewicz, Prawo, s. 140).
Natomiast w polisolokacie LUCRO owym interesem Getin Noble Banku SA jest tylko chęć zysku zupełnie nie powiązana z w/w szczególną relacją. W tym miejscu podkreślić należy, że umowa grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z UFK LUCRO zawarta pomiędzy pozwanym a Getin Noble Bank S.A. nie stanowi jakiegokolwiek zabezpieczenia umowy kredytowej. Bank mógłby pełnić rolę ubezpieczającego jedynie wówczas gdyby polisa stanowiła zabezpieczenie np. udzielonego kredytu, a w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego odszkodowanie wypłacane jest bezpośrednio na rzecz banku.
W sprawie LUCRO dopuszczono się w ocenie piszącego do obejścia prawa i bank wykonywał nic innego jak czynności agenta ubezpieczeniowego, czyli pozyskiwał Klientów na rzecz towarzystwa za prowizję, a do tego z mocy prawa nie jest i nie był upoważniony.
A zatem w ocenie piszącego w sprawach polisolokat zwanych LUCRO mamy do czynienia z nieważnością umów na mocy art. 58 kodeksu cywilnego, a strony zobowiązane są do zwrotu tego co wzajemnie sobie świadczyły.
