Wszystko byłoby proste, gdyby nie problem, który pojawił się w momencie, gdy wszyscy zdali sobie sprawę z faktu ,iż poprzednio obowiązujący stan prawny nie dawał tak wyraźnej podstawy do przyznania członkom rodziny zmarłego zadośćuczynienia, a nadto nowelizacja z 2008r. nie przewidywała przepisów przejściowych. Zasadniczo więc art. 446 § 4 k.c. nie ma zastosowania do zdarzeń, które miały miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008r.
Powszechna była zatem opinia, iż osoby, które utraciły swoich najbliższych w wyniku wypadków mających miejsce przed 3 sierpnia 2008r. mogły liczyć jedynie na uzyskanie odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej na podstawie artykułu 446 § 3 kc, bowiem zgodnie z jego treścią Sąd może ponadto przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej, ale już nie zadośćuczynienia za cierpienie moralne spowodowane jego nagłą śmiercią.
Jednakże po lekturze wielu przeczących sobie wzajemnie orzeczeń sądów powszechnych, Sąd Najwyższy podjął uchwałę, która na całe szczęście kończy okres radykalnego różnicowania sytuacji osób, które doznały krzywdy o podobnym charakterze, czasami nawet w bardzo krótkich odstępach czasu.
Zgodnie z jej treścią Sąd może przyznać członkowi rodziny zadośćuczynienie także wówczas, gdy śmierć bliskiego nastąpiła przed 3 sierpnia 2008 r., czyli przed nowelą kodeksu cywilnego, a podstawę w tym przypadku będzie stanowił art. 448 w zw. z art. 24 kc. Sama utrata członka rodziny, łączących więzi, cierpienie wywołane tą szkodą, utrata oparcia i kontaktu z nim jest już podstawą do żądania zadośćuczynienia od osoby odpowiedzialnej (sygnatura akt: III CZP 32/11).
Można zatem przyjąć, że wprowadzenieart. 446 § 4 k.c. nie powinno być rozumiane w ten sposób, że w dotychczasowym stanie prawnym art. 448 k.c. nie może stanowić podstawy przyznania zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej. Takie stwierdzenie oznaczałoby, że chwila, w której zaszło zdarzenie będące źródłem szkody, decydująca – zgodnie z wyborem ustawodawcy – o możliwości zastosowania art. 446 § 4 k.c., rozstrzygałaby definitywnie o istnieniu lub braku istnienia uprawnienia do uzyskania zadośćuczynienia za krzywdę spowodowaną śmiercią osoby bliskiej, bez względu na rodzaj tej krzywdy, a byłoby to bardzo trudne do zaakceptowania.
Skutkiem nowelizacji jest więc możliwość dochodzenia przez członków najbliższej rodziny tragicznie zmarłego zadośćuczynienia zarówno na podstawie art. 446 § 4 jak i 448 k.c.
