Przytoczyć należy stanowisko SN wyrażone jest w uchwale pełnego składu Izby Karnej z dnia 28.02.1975r., która miała później kontynuację, gdzie wskazano że postawa współuczestnika ruchu drogowego, albo innej osoby powinna być uwzględniona na korzyść sprawcy zwłaszcza wtedy, gdy owe „przyczynienie się” pokrzywdzonego jest znaczne. Mając na uwadze powyższe, należy sprawdzić czy ktoś w ogóle naruszył zasady bezpieczeństwa, a jeżeli zostały naruszone to czy akurat to konkretne naruszenie zasad przez pokrzywdzonego miało związek z konkretnym wypadkiem. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1996 r. III KKN 33/96 „ocena zachowania kierowcy nie może się opierać tylko na fakcie, że wypadek nastąpił. Prowadzący pojazd ma prawo liczyć na respektowanie zasad bezpieczeństwa ruchu przez współuczestników tego ruchu. Powszechnie przyjmuje się, że przekroczenie przepisów przez innego użytkownika drogi zwalnia – zgodnie z zasadą ograniczonego zaufania – osobę przestrzegającą przepisów od odpowiedzialności wtedy m.in., gdy dostrzegając przekroczenie zrobiła wszystko co było możliwe w danej sytuacji, aby zaistniałemu niebezpieczeństwu przeciwdziałać”.
Przekładając powyższe tezy z orzecznictwa na sytuację konkretnego sprawcy wypadku drogowego należy wskazać, że na ustalenia Sądu czy doszło do popełnienia przestępstwa oraz czy sprawca ponosi winę za zaistniałą sytuację drogową nie będzie miała znaczenia postawa pokrzywdzonego. Dopiero, gdy Sąd ustali, że doszło do popełnienia przestępstwa i uzna winę sprawcy oraz wymierzy karę to zgodnie z art. 115 k.k. przy ocenie społecznej szkodliwości czynu należy brać pod uwagę postawę pokrzywdzonego jak i zgodnie z art. 53 par. 2 kodeksu karnego : wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.
Reasumując, postawa pokrzywdzonego w ramach zaistniałej kolizji drogowej ma dla sprawcy o tyle istotne znaczenie, że może być okolicznością łagodząca przy wymiarze kary orzekanej przez Sąd za dane przestępstwo.
