Polityka ulegania Rosji zbankrutowała i choć dziś cała Europa odczuwa jej skutki, to nie ma błędów, których nie da się naprawić. Nie mam satysfakcji kiedy słyszę, że rząd Polski miał rację, bo liczy się przyszłość i lekcje, które wyciągniemy z przeszłości. Jeżeli razem nie wygramy z Rosją, ryzykujemy nie tylko bezpieczeństwem i suwerennością Ukrainy, ale marginalizacją kontynentu i przyszłością całej Europy.

Niemiecki generał Carl von Clausewitz mówił, że “wojna jest kontynuacją polityki, tylko innymi narzędziami.” Władimir Putin doskonale zrozumiał te słowa i już wie, że nie podbije Europy wojskowo, jeżeli najpierw nie pokona jej gospodarczo. Ukraina walczy więc nie tylko o ochronę naszych granic, ale i bezpieczeństwa ekonomicznego.

Dziś w Berlinie spotkaliśmy się po to, by rozmawiać o innych polach bitew, niż te czysto militarne na wschodzie Ukrainy. Walka o suwerenność, wolność i bezpieczeństwo Europy odbywa się na gospodarczym froncie, zwłaszcza tym związanym z zasobami naturalnymi. Ale nie wystarczy mówić wyłącznie o odbudowie – czy to Ukrainy, czy Europy.

Musimy nadać całemu kontynentowi – Unii Europejskiej i jej polityce – nowego kształtu w strategicznych obszarach polityki energetycznej i klimatycznej. Aby wygrać z Rosją musimy zbudować też nową architekturę bezpieczeństwa. Ukraina musi zostać odbudowana oraz wzmocniona gospodarczo i militarnie. Rosja musi jej zapłacić reparacje wojenne i odpowiedzieć za zbrodnie ludobójstwa. Aktywa państwa rosyjskiego i oligarchów, które są na razie zamrożone, powinny zostać skonfiskowane i przekazane na odbudowę Ukrainy i pomoc humanitarną. Cała wspólnota europejska powinna też pracować nad integracją Ukrainy z UE.

Pokój ma swoją cenę. Nie możemy się oszukiwać – nie będziemy bezpieczni bez inwestycji w obronę. Polska wydaje do 3% PKB na obronność i będziemy zwiększać tę kwotę. Jesteśmy też drugim największym państwem, który wspiera Ukrainę gospodarczo i militarnie – wydaliśmy na ten cel już 1% PKB.

Świat liczy się tylko z siłą, więc pokażmy ją. Teraz albo nigdy!