Wielu gości zaproszono 29.04.2022 r. na uroczystość nadania imienia Zesłańców Sybiru Szkole Podstawowej nr 71 we Wrocławiu przy ul. Podwale. Przybyli przedstawiciele instytucji samorządowych, urzędów, stowarzyszeń i fundacji. Minister Przemysław Czarnek wystosował do uczestników list.
Zgromadziło się liczne grono nauczycieli, młodzieży i rodziców. Uczniowie przygotowali piękne przedstawienie przywołujące gehennę Golgoty Wschodu. Ale najznamienitszymi gośćmi byli Sybiracy. Oni także byli bohaterami wystawy na korytarzach szkoły. Pojawił się także ksiądz profesor Franciszek Głód, kapelan Sybiraków, który przed poświęceniem sztandaru szkoły przemówił do zgromadzonych.
Kim jest człowiek? Mamy na ten temat coraz więcej wiadomości. Trudzą się uczeni wielkiej klasy, różni socjolodzy, psycholodzy, a jednak ciągle człowiek pozostaje tajemnicą. Stale nie wiadomo, jaki on będzie i czego właściwie w życiu dokona.
Z jednej strony człowiek jest wspaniały, potrafi kochać, nawet oddać życie za ideały. Ileż mamy takich przykładów. Nazywamy ich w Kościele katolickim błogosławionymi i świętymi. Dzisiaj właśnie czcimy w Kościele pamięć św. Katarzyny Sieneńskiej. Żyła dawno, w XIV wieku, ale wyrosła na bardzo mądrą osobę. To ona radziła każdemu. Napominała księży, a nawet papieży. Zakonnica. Ona promieniowała wiarą i mądrością. A iluż takich wspaniałych ludzi było w historii? Choćby nasz rodak, papież św. Jan Paweł II. Zachwycił cały świat, wszędzie był, do wszystkich przemawiał i – co mówił? Prosił: „Słuchajcie nie tylko ludzkiej mądrości, ale słuchajcie mądrości Bożej. To Bóg jest tak wspaniały dla człowieka, że nie tylko go stworzył, ale ukazał drogę życia, pokazał poprzez Dekalog, jak człowiek ma żyć. I ktokolwiek ten Dekalog przyjmie i rzeczywiście będzie dziękował za Boże objawienie, za tę wielką miłość Boga – naprawdę wyrośnie na wspaniałego człowieka”.
Ale człowiek ma wolność, ma cały szereg różnych przywar. Jedną z nich jest pycha. Na liście grzechów głównych została umieszczona na pierwszym miejscu. Bardzo niebezpieczna. I raz po raz w historii pojawiają się ludzie, którzy mówią: – Nie, ja Panu Bogu służył nie będę, co więcej – Jego wcale nie ma. Ja urządzę świat po swojemu. I urządzają ten świat.
Drodzy Sybiracy, wyście pierwsi, ale nie tylko wy, miliony na świecie doświadczyły działań tych, którzy głosili hasła wolności, równości i braterstwa. Co z tego? W czasie rewolucji francuskiej gilotyna codziennie ścinała głowy. Taka wolność. Wychowano ludzi bez Boga, strasznych ludzi. I przyszli do was w nocy, drodzy Sybiracy, i wszystko wam zabrali. Wsadzili do bydlęcych wagonów i wieźli na „nieludzką ziemię”. Ile płaczu, ile żalu, ile krzywd. To jest drugi obraz człowieka, człowieka żyjącego bez Boga, bez przykazań. Człowieka pysznego, egoistycznego, który mówi:
– Ja wam pokażę, że lepiej urządzę świat niż wy, co wierzycie w Boga.
I tak to się zawsze kończy. Wydawałoby się, że Zachód jest mądrzejszy, tylu wspaniałych ludzi wyszło stamtąd, tylu uczonych, poetów. A co zrobiono? Odrzucono Ewangelię, odrzucono Pana Boga. Do czego doszło? Niemcy mienili się nadludźmi, a kto był Żydem, Cyganem, Polakiem, ten musiał zostać zniszczony. To wymyślił człowiek.
Droga młodzieży! Panie dyrektorze, drogie grono nauczycieli i wychowawców! Rodzice! Stwórzcie, stwarzajcie warunki, aby ta młodzież, nasza młodzież, nie porzuciła Dekalogu! Aby mogła wyrosnąć na wspaniałych szczęśliwych ludzi. Podobnych do dzisiejszej świętej Katarzyny ze Sieny. I tego wam życzę. Szczęść Boże!