W 1988 r. młoda, bo zaledwie dziewiętnastoletnia kobieta, postulantka we Wspólnocie Sióstr Uczennic Krzyża, s. Nulla Garlińska, usłyszała dramatyczną diagnozę: nowotwór tarczycy. Jej stan zdrowia był tak poważny, że medycyna nie dawała jej szans na przeżycie. 17 lutego 1988 r. w Szczecinie przeprowadzono rozległą operację, usuwając zmiany nowotworowe oraz dotknięte przerzutami węzły chłonne.
Zaraz po zabiegu wydawało się, że stan zdrowia s. Nulli poprawia się. Niestety, tylko na chwilę. Na początku kolejnego roku pacjentka trafiła do Instytutu Onkologii w Gliwicach. W styczniu i marcu 1989 r. leczono ją tam jodem radioaktywnym. W gardle chorej wytworzył się pięciocentymetrowy guz, który dusił ją i zagrażał jej życiu. W tej dramatycznej sytuacji wiele osób modliło się za chorą siostrę. Prosili o wstawiennictwo Sługę Bożego ks. kard. Stefana Wyszyńskiego. 14 marca 1989 r. stwierdzono przełom w chorobie s. Nulli. Kolejne badania prowadzone w gliwickim Instytucie Onkologii potwierdzały dobry stan zdrowia pacjentki. W ciągu 30 lat nie stwierdzono u niej nawrotu nowotworu.
Specjalne komisje zbadały przypadek s. Nulli i uznały, że zdrowie zawdzięcza wstawiennictwu Prymasa Tysiąclecia. Do tej opinii przychylił się także Ojciec Święty Franciszek, który zatwierdził cud.
