Antropologowie badający szczątki św. Piotra ustalili, że był on silnie zbudowanym, krzepkim mężczyzną mającym ok. 166 cm wzrostu, ciężko pracującym fizycznie, zmarłym w wieku ok. 60-70 lat. Jego odnaleziony szkielet nie miał stóp, co poświadczało tradycję, że został ukrzyżowany głową w dół (przybite stopy odrąbywano). Pierwszy papież był prosty i surowy, porywczy, niecierpliwy i o gorącym sercu, a zarazem bojaźliwy i słaby, zdolny do zdrady, ale i do okazania skruchy za swe czyny. Mimo że często nie rozumiał słów i czynów Jezusa, w pełni Mu zaufał. Podobno zawsze nosił w zanadrzu chustkę. Ocierał nią płynące często – z miłości do Pana, na wspomnienie Jego mowy, obecności i swojej winy zaparcia się Go – łzy, które dosłownie wyżłobiły mu twarz. Miał wyznać też, że jada jedynie chleb z oliwkami, rzadko z jarzynami, a jego ubraniem jest tylko tunika i płaszcz, a gdy je ma, nie pragnie już niczego innego.
Święty Paweł był raczej niskim i drobnym (choć ponoć także „zdrowym i dobrze zbudowanym”), mimo trapiących go chorób niesamowicie wytrzymałym, nie uchylającym się od pracy fizycznej myślicielem. Głos miał raczej mało donośny. W apokryfach pisano, że posiadał łysinę, krzywe nogi, zrośnięte brwi i nieco mały nos, był bardzo grzeczny, miał szlachetny, pełen wdzięku sposób bycia i twarz przybierającą „raz wygląd ludzki, to znów anielski”. W działalności apostolskiej był zaś bardzo gorliwy i roztropny.
