Miesiąc temu do Szczecina przyjechał dzwon „Głos Nienarodzonych”, który został odlany w Przemyślu, a poświęcony we wrześniu ubiegłego roku przez papieża Franciszka. Symbolika dzwonu i płynącego z jego serca dźwięku jest wymowna. Może być on bowiem zapowiedzią czegoś ważnego lub niebezpiecznego. Dzwon wzywa wiernych na liturgię, żegna zmarłych, a na pewno tych, którzy w jakiś sposób wyróżnili się w narodzie swoją działalnością. Niegdyś dzwony biły także na alarm do obrony miasta lub gaszenia pożaru.
Dzwon „Głos nienarodzonych” również ma służyć czemuś ważnemu, bić na alarm i budzić sumienia dla obrony życia. W Szczecinie 18 kwietnia od południa do późnego wieczora słychać było rozchodzący się po Jasnych Błoniach przejmujący dźwięk. Blisko 2 000 mieszkańców naszego miasta uderzyło metalowym sercem dzwonu w jego kopułę, powodując wydobycie niepowtarzalnego dźwięku.
Nie wszystkim to jednak było w smak (a może w słuch?). Mimo, że w tym samym miejscu, w poprzednich dniach odbył się koncert muzyki techno, to ta nikomu nie przeszkadzała. Dopiero dźwięk dzwonu „Głos nienarodzonych” dotknął wiele osób, które skarżyły się na całodobowy hałas. Ciekawe, że osoby które najbardziej narzekały i wyrażały swoją dezaprobatę dla całego wydarzenia, okazały się jednocześnie przeciwnikami wszelkich działań pro-life. Można z tego wywnioskować, że dźwięk może też być ideologicznie niewpasowujący się w czyjeś poglądy. Ośmielam się postawić tezę, że gdyby ten dzwon wzywał do czarnego protestu, to tych skarg by nie było.
