IX Ogólnopolski Wyścig Kolarski KORONA KOCICH GÓR Memoriał im. Kornela Morawieckiego już za nami.
W dniu poprzedzającym wyścig wszyscy uczestniczyli w Msza Św. w Kościele Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Miękini w intencji Kornela Morawieckiego oraz członków Solidarności Walczącej. Mszę celebrował ks. prałat Waldemar Kocenda – proboszcz parafii. Po zakończeniu Eucharystii gości zaproszona na uroczysty bankiet zorganizowany przez Stowarzyszenie Lipówka. Na wstępie senator Marek Komorowski odczytał list Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego do uczestników i organizatorów wyścigu:
Szkoda, że premier nie wygospodarował chwilki, żeby odwiedzić kolarzy i organizatorów wyścigu, dla których jego obecność zmotywowałaby ich do organizowania kolejnych edycji Memoriału. Ale wiadomo liczne obowiązki szefa rządu nie zawsze na to pozwalają.
W części artystycznej, usłyszeliśmy krótki recital w wykonaniu muzyków Filharmonii Uniwersyteckiej we Wrocławiu – Wiktora Kuzniecowa i Gracjana Szymczaka oraz młodej, utalentowanej Diany Cel.
Pan Dominik Krupa Prezes Stowarzyszenia Lipówka, wręczył zasłużonym dla organizacji wyścigu osobom specjalne podziękowania, natomiast pani Marta Morawiecka przekazała „Akt Nadania Szkółce Kolarskiej na Patrona osoby Kornela Morawieckiego”. W te ceremonii uczestniczyły dzieci z Klubu Sportowego Arkadia wraz z rodzicami.
W Miękini wystartowało ponad pięciuset kolarzy w różnych kategoriach wiekowych. Zmagania rozpoczęli na dystansie 25 km kolarze z kategorii licencjonowanych Żak/Żakini oraz Młodzik/Młodziczka. Sygnał do startu dała córka Marszałka Seniora Kornela Morawieckiego – pani Marta Morawiecka. Kolejnym wydarzeniem sportowym były niezwykle emocjonujące wyścigi z cyklu Junior Race dla najmłodszych, rozgrywane w czterech kategoriach wiekowych. Młodzi adepci kolarstwa mogli spróbować rywalizacji na specjalnie dla nich przygotowanej pętli. Zwycięzcą wręczono nagrody na głównej scenie wyścigu. Rozegrano również Mistrzostwa Polski Policji oraz Mistrzostwa Polski Strażaków. W kategorii Open każdy mógł spróbować swoich sił.
Dzięki pamięci nasi bliscy żyją nadal w naszych sercach, bo „człowiek żyje dopóty, dopóki trwa pamięć o nim”. Kiedy pamiętamy o osobach zmarłych, spełniamy w jakiś sposób obowiązek wobec nich. Bo zapominanie to jakby zadawanie im drugiej śmierci. Ale pamięć służy też nam samym. Związek między pamięcią i tożsamością jest niesłychanie głęboki. Zabiegani, zapracowani musimy znaleźć czas, żeby tę pamięć podtrzymywać.
Bo jeśli my tego nie zrobimy, to kto to zrobi?
Albert Łyjak
