Totalitaryzmy w swym postępowaniu powodują się zawsze jakąś, zwykle obłędną, ideologią. W jej imię morduje się ludzi, przekonując, że to „dla dobra ludzkości”.
W państwie sowieckim zamordowano wiele milionów ludzi uznanych „za wrogów ludu”, w imię komunistycznej ideologii. Niemcy zamordowali miliony Żydów, Polaków, Rosjan i obywateli innych okupowanych państw, w imię nazistowskiej ideologii „czystości rasy”. Neomarksiści w rządach Zachodniej Europy, usiłują narzucić całej Europie prawo do mordowania nienarodzonych dzieci pod hasłem „prawa kobiet”. W systemach totalitarnych, pod propagandowymi hasłami „wolności”, łamane są prawa człowieka, zwłaszcza prawo do życia.
Prawo do zabijania dzieci nienarodzonych poparło w Europarlamencie siedmioro posłów opozycji politycznej. Komuniści rządzący z nadania sowietów w Polsce przez 33 lata dopuszczali zabijanie nienarodzonych dzieci. Ich następcy w III RP, ograniczyli ten proceder dopiero po czterech latach, zezwalając na zabijanie dzieci mogących być (!), niepełnosprawnymi. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego w 2020 r., że mordowanie dzieci chorych jest niezgodne z konstytucyjnym prawem człowieka do życia, wywołało falę wulgarnych i bandyckich demonstracji organizowanych przez neomarksistów. W „Konwencji o Prawach Dziecka ONZ” z 1989 r. „dziecko oznacza każdą istotę ludzką w wieku poniżej osiemnastu lat (art. 1) i: każde dziecko ma niezbywalne prawo do życia (art. 6). Amerykańska Konwencji Praw Człowieka z 1969 r.: „Każda osoba ma prawo do poszanowania jej życia. Prawo to będzie chronione ustawą i, w zasadzie, od momentu poczęcia. (art. 4. 1).
Część polityków opozycji popiera działania przeciw Polsce. Twierdzą oni np., na życzenie protektorów, że nie było żadnego cyberataku na przedstawicieli polskich władz. Głoszą w polskojęzycznych mediach to kłamstwo, choć cyberatak na Polskę (i na inne kraje europejskie) potwierdziły władze Unii Europejskiej. Ci „polscy” europosłowie domagają się odebrania Polsce należnych jej unijnych dotacji, jeżeli nie podda się ona „europejskiej praworządności”, czyli wprowadzenia prawa do aborcji, przywilejów dla homoseksualistów (i byłych esbeków) i zaprzestania reformowania postkomunistycznych instytucji.
Opozycja głosi, że postępowania karne wobec osób oskarżonych o przestępstwa gospodarcze i korupcyjne (udział w aferach i łapówkarstwo) czy chuligańskie i bandyckie (niszczenie mienia, dewastacja budynków) to prześladowanie opozycji za krytykowanie władzy.
Opozycja sprzeciwia się zmianom w szkolnictwie, obawiając się zakazu wprowadzania pedofilskiej seksedukcji do szkół. Domaga się obniżenia wymiaru nauczania historii by młodzież nie wiedziała o komunistycznych zbrodniach. Żąda wycofania ze szkół nauczania religii i zastąpienia jej lekcjami wychowania fizycznego. Cel jest jasny: zatarcie różnicy miedzy pojęciami dobra i zła, między zbrodnią i bohaterstwem. To ma usprawiedliwić czyny ich przodków, a jednocześnie wychować młodzież do akceptacji zbrodni takich, jak aborcja (wprowadzona przez Lenina w 1920 r. i dla Polaków przez Hitlera w 1943 r.) czy eutanazja (zgodna z niemiecką nazistowską „E-Aktion” z 1941 r.). Ma to też przykryć hipokryzję opozycji, która żądając aborcji i eutanazji, jednocześnie walczy o prawa niepełnosprawnych.
Taka to jest opozycja i tacy widać są jej zwolennicy, popierający jej totalitarne działania.
