Pierwszymi nauczycielami dziecka są rodzice. Przyjmują tą rolę od pierwszych wspólnie spędzonych momentów. Pochwała rodziców najbardziej cieszy, a krytyka może najbardziej zranić. Zazwyczaj dziecko podejmuje trud edukacji, aby uzyskać naszą rodzicielską aprobatę.
Co jest motywacją?
Naturalne dla dziecka jest, że od najmłodszych lat pragnie brać udział w rzeczach mających istotne znacznie dla rodziców. Chcąc zdobyć ich aprobatę, zaczyna się angażować w naukę i zdobywanie nowych umiejętności, gdyż jest to szybki sposób na skupienie uwagi opiekuna na swoim synu lub córce. Początkowo uczenie się jest dla dziecka ekscytującą szansą na rozwój. Z upływem czasu zapał spada, a nauka staje się mozolną pracą i daje mniej przyjemności. Badania wskazują, że najbardziej motywująca jest możliwość otrzymania dobrej oceny (60%), a dopiero za nią znajdują się pasje dziecka (40%). Ważne także okazuje się zainteresowanie rodziców osiągnięciami zdobywanymi w szkole (25%). Z pewnością nie chodzi tutaj o rzucone w przestrzeń „jak tam w szkole?”. Najlepsze efekty w motywowaniu przyniesie autentycznie i systematyczne zainteresowanie się postępami dziecka.
Nie wyręczaj
Negatywnie na motywację dziecka wpływa zbyt duże zaangażowanie rodziców w jego edukację. Jeśli rodzic ciągle będzie pytał, przypominał o odrobieniu lekcji, regularnie pomagał mu w ich zrobieniu, za niewykonanie karał, to bardzo skutecznie zniechęci ucznia do pracy. Poskutkuje to zwlekaniem z wykonaniem zadań do ostatniej chwili, wymyślaniem wymówek i problemów tylko po to, aby wymusić pomoc rodziców. Tymczasem dziecku wystarczy zapewnić miejsce pracy, spokój i potrzebne narzędzia oraz pomoce naukowe. Jeśli będziemy wiecznie wyręczać dziecko w zadaniach domowych, nie będzie miało poczucia odpowiedzialności, a każde swoje niepowodzenie będzie przerzucało na rodziców i nauczycieli. Oczywiście w momentach kryzysowych, kiedy dziecko rzeczywiście sobie nie radzi i prosi o wytłumaczenie konkretnych zagadnień, należy poświęcić czas na pomoc.
Jak nagradzać?
Najlepszym sposobem będzie chwalenie i dawanie dziecku poczucia, że jesteśmy zainteresowani sprawami szkolnymi. Pochwała powinna być sformułowana w sposób opisowy i precyzyjny, tak aby uwzględnić w niej uczucia i prawdziwy stan rzeczy. Oczywiście, aby dziecko mogło zdobywać wiedzę musi też odpoczywać. Trzeba zadbać o jego aktywność fizyczną, czas spędzony na świeżym powietrzu, a także wysłuchać je i starać się zrozumieć.
Akceptacja
Konieczne w rozwoju młodego człowieka jest wiara rodziców w możliwości i zdolności dziecka oraz w to, że jest w stanie sobie poradzić samodzielnie. Wszystkie obawy i zachowania opiekunów, nawet te niewypowiedziane działają destrukcyjnie, ponieważ niszczą poczucie własnej wartości w dziecku. Jeśli zaakceptujemy naszego syna lub córkę z jego problemami i wadami, dajemy mu wówczas szansę na osiągnięcie sukcesu. Dziecko, które dobrze czuje się we własnej skórze, może prawidłowo się rozwijać. Nasze dzieci stale będą oczekiwali opinii na własny temat u dorosłych, dlatego tak istotne jest chwalenie i szukanie dobra w dorastającym człowieku, co pozwala mu na aktywne zdobywanie wiedzy i nowych umiejętności.
