U niektórych dzieci nadmiar emocji powoduje wybuch gniewu, a nawet agresji. Istnieją też takie okresy dorastania, w których maluchowi permanentnie towarzyszy frustracja. Istnieje kilka sposobów, aby uspokoić tak zachowujące się dziecko. Oto 5 z nich.
1. Zapobiegaj
Najlepiej, gdyby do takich wybuchów złości w ogóle nie dochodziło, dlatego warto uważnie obserwować dziecko i reagować na dawane sygnały. Większość czynników wywołujących furię można usunąć, zanim do niej dojdzie. Wybuch złości dziecka jest powodowany niezaspokojonymi potrzebami. Jeżeli uda się nam odpowiednio wcześnie odpowiedzieć na pragnienia dziecka, wówczas unikniemy napadu furii. Zazwyczaj są to podstawowe potrzeby, a więc głód, sen, czułość, potrzeba bliskości. Jeśli będziemy dbać o stałe pory posiłków, odpowiednią ilość snu, a także poświęcimy maluchowi wystarczająco dużo uwagi, to istnieje duża szansa na zmniejszenie wybuchów złości, a może nawet na ich wyeliminowanie. Choć niekiedy trudno jest sobie wyobrazić, że możemy wszystko idealnie zaplanować i przewidzieć.
2. Nauka własna
Niezwykle istotna w wychowywaniu dzieci jest wiedza na temat emocji, zarówno tych zwyczajnych, codziennych, jak smutek, radość, przygnębienie, aż po stan załamania nerwowego. Większa wiedza i świadomość dają możliwość lepszych reakcji w kryzysowych sytuacjach. Umiejętność nazwania tego, co czuję pozwala na zaakceptowanie naszych uczuć, oswojenie z obecnym stanem rzeczy, a to z kolei pomaga rozładować budujące się napięcie. Tak samo istotna jak nasza reakcja na emocje jest również umiejętność panowania nad sobą. Samo nazwanie i rozpoznanie stanów emocjonalnych nie jest lekiem na wszystko. Postawa ciągłego świadomego reagowania i samoopanowania pomoże na realne uspokojenie dziecka.
3. Nauka dziecka
Każde dziecko jest inne, a więc ma inny styl bycia, temperament, usposobienie, a co za tym idzie różne rzeczy je drażnią, różne też cieszą. Różnice w zachowaniu każdego dziecka są powodem stosowania odmiennych technik i sposobów wychowawczych. Dlatego ważne jest poznanie swojego dziecka, tego jak zachowuje się w towarzystwie, wtedy kiedy jest z rówieśnikami i wtedy kiedy przebywa z dorosłymi. Obserwuj jak może zareagować na nagły stres, czy ogromną radość. Konieczne jest też, aby dziecko samo zrozumiało co się z nim dzieje i dlaczego. To rodzice powinni pomóc mu odkrywać samego siebie, różnorodność emocji i reakcji, a także prowadzić i podpowiadać, pokazywać sposoby właściwego reagowania na różne wydarzenia i problemy.
4. Daj czas i rozmawiaj
Jeśli dziecko wybuchło, jest już za późno – wówczas trzeba dać mu czas na uspokojenie. W napadzie szału nie będzie nas słuchać i nic nie będzie do niego docierać. Rozmowa jest konieczna, jednak czasami, żeby mogło do niej dojść musi minąć nawet kilka godzin. Zadaniem rodzica jest zauważanie tej chwili i zdecydować, kiedy jest szansa na nawiązanie porozumienia.
5. Wspólne czytanie
Czytanie to idealny sposób do poruszania trudnych dla najmłodszych tematów. Warto tłumaczyć co robią bohaterowie i czym motywowane jest ich zachowanie. W nauce emocji pomaga próba postawienia się dziecka w sytuacji poszczególnych postaci. Takie działania wpłyną na oswojenie młodego człowieka z różnymi sytuacjami, które je mogą spotkać w życiu.
