150 – tyle było „zdrowasiek”, które odmawialiśmy podczas rozważania wszystkich 15 tajemnic różańcowych do czasu dodania Tajemnic Światła. Liczba ta nie była przypadkowa. W pewnej mierze różaniec – jak pisał w Legendach dominikańskich o. Jacek Salij – „miał zastąpić ubogim, którzy nie umieli czytać, Psałterz z jego 150 Psalmami”. Nie umniejszając bynajmniej wartości absolutnie cudownej i niezwykle owocnej modlitwy różańcowej, może warto sięgnąć czasem także do Psalmów.
Psalmami modlili się wielcy ludzie Kościoła, królowie i królowe, na języki narodowe przekładali je najznamienitsi poeci. Autorem najsłynniejszego polskiego tłumaczenia Psalmów jest sam mistrz Jan Kochanowski.
„Psalmy stanowią syntezę całej pobożności Starego Testamentu – pisze na portalu karmel.pl o. Jerzy Gogola OCD. – W nich, bardziej niż w jakiejkolwiek innej księdze, czuje się objawienie, tzn. mowę Boga do człowieka, ale także mowę człowieka do Boga – modlitwę. Psalmy były i są ciągle czytane, gdyż dotykają w swej treści różnych spraw życiowych. Można nimi wypowiadać przed Bogiem: radość i smutek, uwielbienie i bunt, nadzieję i miłość; można przypominać dzięki nim czasy minione, ale też snuć perspektywy co do przyszłości. Nic też dziwnego, że chrześcijaństwo, które wyrosło w kontekście tych wszelakich sposobów wypowiadania swych spraw przed Bogiem-Jahwe, nie pozbawiło się tego bogactwa, owszem, Księgę Psalmów uczyniło swoją księgą modlitwy”. „Sięgamy do Psalmów, do Psałterza, ponieważ on właśnie jest od wieków tą najgłębszą, stałą modlitwą Kościoła, w której modli się Chrystus wraz z nami, a my z Chrystusem”, a „człowiek odnajduje samego siebie w Psalmach w całej pełni” – mówił Jan Paweł II. Czytajmy zatem Psalmy, módlmy się nimi, kontemplujmy je, rozważając Boże tajemnice i uzmysławiając sobie Jego stałą tajemniczą obecność wśród nas. Warto sięgnąć też po niezrównane komentarze do Psalmów autorstwa Jana Pawła II i Benedykta XVI.
