W nocy z 25 na 26 lipca 1944 roku na lądowisku, koło Żabna, w powiecie Tarnowskim wylądował aliancki samolot Dakota, który przybył tam z bazy we Włoszech. Była to operacja Most 3, pod kryptonimem Wild Horn 3. Na pokład samolotu wniesiono części zdobytej rakiety V2, na pokład samolotu również wsiedli ludzie, wśród których był Józef Hieronim Retinger. Zrzucony został w nocy z 3 na 4 kwietnia 1944 roku do Polski na spadochronie. Następnie, przez ponad 4 miesiące przebywał w Polsce ze specjalną misją. Jej głównym celem było przekonanie polskich władz podziemnych do tego, aby rozmawiać z sowietami o przyszłości powojennej Polski. Co ciekawe, w czasie tej misji został wydany wyrok na Retingera. Podczas pobytu w Polsce, był regularnie podtruwany.
Józefa Hieronim Retinger urodził się w Krakowie w XIX wieku w rodzinie znanego w całej Galicji prawnika, którego największym zleceniodawcą był hrabia Władysław Zamoyski. Józef, ojciec Hieronima zmarł osieracając go w bardzo młodym wieku. Wówczas, hrabia Zamoyski postanawia wspierać edukację Józefa Hieronima, który wyjeżdża do Paryża, gdzie w miejscowej szkole politycznej studiuje. Jednak, najistotniejsze jest to, że po raz pierwszy bardzo młody człowiek otrzymuje szansę znalezienia się w centrum wczesnego świata, jakim była stolica Francji przed I Wojną Światową. Dzięki tym doświadczeniom nauczył się czegoś, co jest bardzo istotne dla jego późniejszej metody politycznej. A mianowicie, zawierać znajomości, przenosić te znajomości na sferę konkretnych działań politycznych i bycia szarą eminencją.
Wobec nadchodzących wydarzeń wojennych, zaistniała w Polsce potrzeba prowadzenia działalności para-dyplomatycznej. Niewiele osób było w stanie poruszać się po europejskich salonach i mieć tam kontakty, czy też umiejętności sprawnego posługiwania się językami obcymi. Jedna z osób, której powierzono, mimo bardzo młodego wieku, misje do Londynu, był właśnie Retinger. Zaczął tam nawiązywać kontakty, co ułatwiło mu zaprzyjaźnienie się do z Josephem Konradem, znanym i kojarzonym przez ówczesne elity brytyjskie. To był jego klucz do Londynu.
Koniec I Wojny Światowej kończył się nie najweselej dla Retingera. Zmuszony był opuścić kraje Europy. Tak naprawdę była to niemal ucieczka przez Hiszpanię, do Ameryki Południowej. Znalazł się w Meksyku, gdzie udało mu się przypadkowo poznać jednego z kluczowych politycznych przywódców meksykańskich, który wprowadził Retingera w elity meksykańskie. W okresie międzywojennym wrócił do Polski, dokładnie, kiedy do władzy doszedł Józef Piłsudski. Retinger opowiedział się po stronie jego przeciwników. Natomiast przyjacielem Retingera stał się generał Władysław Sikorski, którego znał, co najmniej z okresu I Wojny Światowej.
Wybuch II Wojny Światowej i tragedia polskiego września, miały też ten skutek, że wyniosły do władzy Generała Sikorskiego, a wraz z nim na scenie politycznej polskiej pojawił się, w sposób bardziej poważny po raz kolejny Józef Retinger.
Moment, w którym Retingerowi przyszło odegrać prawdziwie historyczną rolę, to jest moment upadku Francji. Wówczas, władze polskie na obczyźnie i Armia Polska walcząca znalazły się w sytuacji nie do pozazdroszczenia, zwłaszcza w momencie, kiedy Francuzi zaczęli skłaniać się ku kapitulacji. Wówczas Retinger dociera do kierowników polityki brytyjskiej, dostaje od nich samolot i udaję się do Francji, skąd przywozi do Londynu Generała Sikorskiego. Dzięki temu, ówczesny przywódca Wielkiej Brytanii, Winston Churchill spotkał się z Sikorskim. Obaj panowie bardzo szybko przypadli sobie do gustu i tak też zaczyna się wielka rola Józefa Hieronima Retingera.
Najbardziej znaną historią, związaną z dziejami Józefa Hieronima Retingera, w okresie II Wojny Światowej jest historia jego wyprawy do Polski w 1943 roku. Wtedy było już jasne, że Polska jest znacznie mniej istotnym partnerem, z punktu widzenia krajów zachodu, niż Związek Sowiecki, który wkładał do wojny olbrzymi wysiłek militarny. Jednak, ten wysiłek nie był za darmo. Stalin domagał się ziem polskich, tych samych, których wcześniej nie udało mu się zająć w wyniku paktu Ribbentrop-Mołotow.
Retinger uważał, że Polska powinna przygotować się do przegrania wojny w sposób przemyślany. A konkretnie podjąć próbę wynegocjowania z Rosjanami Niepodległości w Polsce, w zamian za zgodę na oddanie im ziem wschodnich.
Misja Retingera nie została zrozumiana w Polsce, zwłaszcza przez kręgi ruchu oporu, które wydały na niego wyrok. Próbowano go otruć, ponieważ uznano go za zdrajcę, za agenta sowieckiego. W Londynie w kręgach imigracyjnych też nie każdy się zgadzał, z tym, co próbuje robić Retinger, czyli w imieniu rządu Mikołajczyka, bo wtedy Sikorski już nie żył, chciał dogadać się z sowietami. Tajnymi kanałami, bo wtedy już sowieci zerwali kontakty z polskim rządem na imigracji. To była misja skomplikowana, ale również z góry skazana na niepowodzenie, bo los Polski, o czym nie wiedział rząd w Londynie już był ustalony w Teheranie, na Konferencji Teherańskiej. Retinger był, więc postacią, której rola nie została ani zrozumiana, ani doceniona. Był on jednym z tych, który próbował się jakoś porozumieć z sowietami, podczas gdy większościowa linia myślenia ówczesnego ruchu oporu było raczej nie dogadywanie się z sowietami i liczenie na zachód w kwestii wypełnienia swoich sojuszniczych zobowiązań. Tragiczna i niezrozumiana postać na miarę tragicznej i niezrozumianej wówczas przez zachodnich aliantów sprawy polskiej.
