Wiedzieliśmy, że chcąc tam być, chcąc tam być razem, musimy wymyślić własny transparent. Dzieci miały jeden wspólny transparent. Byłą to naturalna konsekwencja tego, co się dzieje. Od kiedy zapadł wyrok TK, bardzo dużo na ten temat rozmawialiśmy. Dzieci są naturalnymi świadkami naszych rozmów i ich uczestnikami. Mój synek zapytał mnie: mamusiu, dlaczego to jest dla ciebie takie ważne? Więc rozmawialiśmy o tym też z nimi. Tłumaczyliśmy im słowa wolny wybór, prawa człowieka, prawa dziecka, czym jest rewolucja i dlaczego jest kobietą. Mój synek po wielu rozmowach wymyślił własne hasło: „Dziewczyny górą” i krzyczał je, kiedy jechaliśmy samochodem. Więc też na swój sposób rozumieją tę sytuację. Dużo rozmawiamy o emocjach, rozkładaliśmy je na czynniki pierwsze. Myśląc o haśle dla dzieci wiedzieliśmy, że będą się one wiązały jednak z moimi emocjami, ze zdenerwowaniem. Krzyk jest formą protestu, zdenerwowania, więc wiedzieliśmy, że one będą rozumiały to hasło