Twoje wiersze idą w stronę ludzkiej egzystencji, ludzkiego losu. Jakie są Twoje źródła twórcze? Życie? Wyobraźnia? Historia? Pamięć? Lęki? Coś jeszcze?
Dominika Olicka: Źródłem mojej twórczości zawsze była obserwacja otaczającego świata oczami i sercem. Podróż twórczą rozpoczęłam od rozległych opisów przyrody, w której wyrosłam. To jedyne miejscem, w którym czuję się spokojnie, gdzie dusza i ciało mogą odpocząć. Na łonie przyrody podziwiam łąki i lasy, wschody i zachody słońca, perły rosy na płatkach kwiatów. Później moją uwagę zaczęło przykuwać życie i ludzie, społeczeństwo, w którym żyjemy. Była to poezja o nastrojach egzystencjalnych i bardzo się różniła od tej poprzedniej o szumiących strumykach i lasach. Rosłam, jako osobowość, a poezja rosła wraz ze mną. Wersy egzystencjalne wyślizgiwały się spod mojego pióra dosyć długo i byłam pewna, że już odnalazłam własne źródło twórcze i przy nim pozostanę. Ostatnio jednak, borykając się z wszelkiego rodzaju trudnościami, wahaniami i lękiem, że nie zdołam tego wszystkiego ogarnąć jak należy, znowu nieco zmieniłam koryto rzeki. Teraz skupiam się na wspomnieniach i nostalgii, wiersze po raz pierwszy są o mnie, a nie o innych.
Jak wygląda polskie środowisko literackie na Litwie?
Polskie środowisko literackie na Litwie jest obecnie bardzo aktywne. Wydawane są antologie i zbiory poetyckie, ogłaszane konkursy, organizowane festiwale literackie. Pisarze i miłośnicy literatury często się spotykają na wieczorach literackich. Niestety, dialog międzykulturowy jest bardzo marny; każde środowisko kisi się we własnym sosie. Próbujemy jednak tę sytuację naprawić, organizując międzynarodowe festiwale i nawiązując kontakt z litewskimi przyjaciółmi po piórze. Na razie dobrze nam idzie.
Jakie możliwości rozwoju mają polscy twórcy na Litwie? Gdzie publikują? Jakie pojawiają się trudności?
Możliwości rozwoju są jak chusteczki w rękawie magika – jedna ciągnie drugą, trzeba tylko rozpocząć. Mamy na Litwie sporo Polaków, więc wybór możliwości również jawi się dość szeroki. Podstawą są imprezy literackie – konkursy, festiwale, wieczory, kawiarenki – których na Wileńszczyźnie mamy sporo. Poszerza się w taki sposób krąg znajomych. Kolejną możliwością są antologie poetyckie, które tu, na Wileńszczyźnie są również liczne. Udział w różnego rodzaju zbiorach poetyckich pomaga rozprzestrzenić imię autora i poszerzyć zasięg twórczości. Za mało mamy zbiorów poezji, wydawanych regularnie. Więcej ich jest za granicą, np. w Polsce. Takie antologie jak „Poezja dzisiaj“ pod redakcją Aleksandra Nawrockiego i „Metafora współczesności“ pod redakcją Alicji Kuberskiej i Katarzyny Anny Lisowskiej są oknem na świat dla polskich twórców na Litwie. Lokalne antologie zazwyczaj publikujemy w Wilnie, chociaż czasami zdarza się, że przyjeżdżają do nas z Warszawy bądź ze Słupska.
W jakim kierunku rozwija się poezja litewska? Wymień kilka najważniejszych litewskich poetów współczesnych?
Z tego, co da się obserwować, współczesna literatura litewska jest bardzo odważna, eksperymentuje ze słowem i formą utworu, podejmuje tematy historyczne i egzystencjalne. Najaktywniej w życiu literackim działają Juozas Žitkauskas (jeden z założycieli asocjacji „Slinktys“, słynący, przede wszystkim, z poezji w gwarze dzukskiej), poeta i fotograf, Alis Balbierius, Tadas Žvirinskis, Marius Burokas oraz młodzi poeci, Aušra Kaziliūnaitė, Greta Ambrazaitė, Dominykas Norkūnas, Ingrida Viluckytė, Tomas Petrulis.
Czy współcześni polscy poeci są znani na Litwie?
Poeci różnych narodowości jedni o drugich mało wiedzą, więc polscy twórcy nie są bardzo znani w gronie litewskim, a litewscy w polskim. Musimy aktywniej działać i brać udział w litewskich imprezach literackich, nawiązywać kontakt z litewskimi poetami. Wspólnie tworzymy współczesną literaturę litewską, nie wolno nam się bać wymiany inspiracji. Zmniejszajmy przepaść, która nas rozdziela.
Dominika Olicka
Polska poetka z Litwy
Ur. 10. 04. 1996 r. w Wilnie. W 2019 r. ukończyła indologię na Uniwersytecie Wileńskim. Debiutowała w 2013 r. w konkursie poetyckim w ramach XIII Światowych Dni Poezji UNESCO, po czym dołączyła do Nowej Awangardy Wileńskiej przy Krajowym Stowarzyszeniu Literatów Polskich. W 2014 r. została laureatką XXXI Międzynarodowego Konkursu Literackiej Twórczości Dzieci i Młodzieży im. Wandy Chotomskiej (Słupsk), a także zdobyła III miejsce w konkursie poetyckim „Moje pierwsze wiersze“ z okazji XIV Światowych Dni Poezji UNESCO. W 2015 r. w tym samym konkursie zdobyła I miejsce. Jej twórczość spotykamy w wielu antologiach poetyckich. W 2018 r. wydała pierwszy autorski tomik poezji pt. „Podróż długa jak życie“. Tłumaczy poezję i prozę. W 2020 r. była współorganizatorką i jedną z redaktorek wirtualnego międzynarodowego festiwalu poezji „Poezijos tiltai” („Mosty poetyckie“), który zgromadził 110 uczestników z 27 państw. Interesuje się kulturą Azji, pasjonuje rękodziełem, lubi rysować.
