Na gruncie wymienionego przepisu powstały wątpliwości co należy rozumieć po pojęciem „nieznaczna ilość narkotyku” i czy tak sformułowany przepis jest zgodny z Konstytucją. W orzeczeniu P 20/10 Trybunał Konstytucyjny uznał, że niepodanie w ustawie konkretnych ilości narkotyku, którego posiadanie nie stanowi naruszenia konstytucyjnej zasady określoności prawa i proporcjonalności. Stąd Podczas interpretacji tego znamienia duże znaczenie będzie miało np. orzecznictwo sądowe (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 18 kwietnia 2000 r., sygn. II Aka 22/00). Stąd jednoznacznych kryteriów nie ma i sądy każdorazowo muszą je wyznaczać w ramach danej sprawy.
Sąd Najwyższy w uchwale z 2009r.. uznał, że karalne jest każde posiadanie środka odurzającego lub substancji psychotropowej „wbrew przepisom ustawy” w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce charakterystycznej, zdolnej wywołać inny niż medyczny skutek. Ponadto, w ocenie Sądu Najwyższego, kryteria związane z wartością rynkową albo rozróżnieniem na narkotyki „twarde” i „miękkie” nie mają pierwszoplanowego znaczenia w wyliczaniu „znacznej ilości. Z kolei Sąd Apelacyjny w Warszawie wskazał, że „nieznaczna ilość to zazwyczaj kilka porcji, nawet do 9.
Konsekwencją zastosowania wobec sprawcy dyspozycji art. 62a ustawy jest umorzenie postępowania karnego. Jest to samoistna podstawa zakończenia postępowania, która powinna być przywołana w postanowieniu, a sam narkotyk powinien ulec przepadkowi na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy.
